مضرات منیّت!
توسط
در تاریخ January 10th, 2014 در ساعت 17:31 (396 نمایش)
اول باید دید "منیّت" یعنی چی؟
منیّت با "شخصیت" و "فردیت" هم فرق داره و نباید اینها رو با هم اشتباه گرفت...
اینکه آدم خودش رو دوست داشته باشه، طبیعیه. هم چنین اینکه آدم اول خودش رو دوست داشته باشه و بعد دیگران رو، بازم منطقیه چرا که تا زمانی که انسان خودش رو دوست نداشته باشه، حقیقتاً نمی تونه دیگران رو هم دوست داشته باشه.
پس منیّت به معنای اینکه خودمون رو دوست داشته باشیم و به خودمون برسیم، نیست.
منیّت یعنی خود برتر بینی و فخر فروشی، و اینکه شخص فکر کنه فقط خودش آدم خوبیه، فقط خودش سختی کشیده، فقط خودش حق زندگی داره، فقط خودش حق اظهار نظر داره، فقط عقیده ی خودش درسته و دیگران باید نوکر اون باشن و هرچی میگه بی چون و چرا قبول کنن!
منیّت اما مضرات زیادی برای خود شخص و جامعه داره، از جمله:
• باعث آسیب زدن به دیگران میشه چرا که وقتی خودخواهی و منیّت بر شخص غلبه کنه، هر کار ناپسندی انجام میده (از جمله ریاکاری) تا دیگران مطیع اون بشن و فقط خواسته های اون اجرا شن و حقوق بقیه رو نادیده می گیره. وقتی هم که به جامعه و دیگران آسیب بزنه، یواش یواش دودش تو چشم خودش هم خواهد رفت...
• منیّت باعث کُندی و قفل شدن ذهن میشه، اونم به بدترین شکل ممکن! چرا که منیّت جلوی عبرت گرفتن و یادگیری از دیگران رو می گیره، و هم چنین با اختلال در فرایند فکر، یواش یواش مغز رو بازنشسته می کنه! و همین ها باعث عدم رشد و در نتیجه کند ذهنی میشه.
• منیّت، شخص رو از انسانیّت به درجه ی درازگوشان و بلکه پایین تر تنزل میده! چرا که در منیّت جایی برای تنوع افکار و نوآوری و خلاقیّت نیست، بلکه لجاجت و یکدندِگی همه چیز رو محدود می کنه و یواش یواش زندگی خسته کننده میشه، چرا که یک زندگی پَست، برای انسان مناسب نیست.
• منیّت باعث میشه آدم قدر نیکی های دیگران رو ندونه و بابت هیچ چیز شکرگزار نباشه، که همین باعث میشه آروم آروم دیگران از محبت کردن به شخصِ "منیّت دار" پشیمون بشن! و این یعنی تنهایی بیشتر برای اون شخص که هرچی بیشتر شخص توی منیّت غرق بشه، این دور باطل بدتر میشه. منیّت باعث از دست دادن خیلی از چیز هایی که داریم میشه، تا جایی که دیگه چیزی برای شخص باقی نمی مونه به جز منیّتش!
• و در نهایت آدم هر چی بیشتر به منیّتش بچسبه، بیشتر خودش رو از رستگاری و نجات دور می کنه. میشه گفت منیّت واژه ی دیگه ای برای "شیطان" هست که هر دو یه مفهوم رو می رسونن.
همه ی انسان ها ممکنه دچار منیّت بشن. اما درجاتش فرق داره، و هرچی آدم آگاه تر باشه و بیشتر با آگاهیش همراه شه، کمتر در منیّت باقی می مونه و دوباره بر می گرده به راه حقیقت...
تشخیص منیّت گاهی برای خود فرد و دیگران به این راحتی ها نیست. پس لازمه که هر فردی خودش به دنبال افزایش آگاهیش بره چون این باعث میشه در طول زمان شخص به منیّت های باقی مونده در خودش و دیگران پی ببره و مواظب باشه...