شعر

طفلي به نام شادي، ديريست گمشده است؛
با چشمهای روشنِ براق،
با گیسویی بلند به بالای آرزو،
هرکس از او نشانی دارد ما را کند خبر

این هم نشان ما:

یک سو، خلیج فارس

سوی دگر خزر
.
.
.
راحيل

فردا صبح
انسان به کوچه مي آيد
و درختان از ترس
پشت گنجشک ها پنهان مي شوند.

.
.
.

آن کس که بداند؛ و بداند که بداند *** اسب خرد از گنبد گردون بجهاند
آن کس که بداند و نداند که بداند *** بيدار کنيدش که بسي خفته نماند
آن کس که نداند و بداند که نداند *** لنگان خرک خويش به منزل برساند
آن کس که نداند؛ و نداند که نداند *** در جهل مرکب ابدالدهر بماند ...