
کوچکترین وبلاگ ترفندستان
سلام.
تو این وبلاگ که یواش یواش و به مرور زمان تکمیل میشه ...
شما هـــــــــــــــــمــــــ ـــــــه جور مطلبی می بینید
پس نمیشه گفت موضوع وبلاگ فلان هست تا بخوام راجبش بگم.
نظری هم دارید بفرمایید که خوشحال می شم
___________
حرکتِ رو به جلو
توسط
در تاریخ November 25th, 2016 در ساعت 15:39 (1684 نمایش)
از قدیم و ندیم شنیدید که امید لازمه هر کاریه.
ولی امید خالی ؟ فقط امید ؟
اگر قرار باشه که همه چیز با یه مثبت اندیشی و خلق رویا تو ذهن درست بشه که الان همه باید تو کاخ های چند ده هزار هکتاری با آبنماهای زیبا و ماشین های گرون قیمت به همراه کلی خرت و پرت لاکچری و لوکس زندگی میکردن.
پس اینجا چیزی جز امید و خلق رویا نیازه. که به اندازه فکر خودم دوست دارم شما رو هم شریک این موضوع کنم. دیگه هرکی اندازه سهم خودش از این نوشته ها برداشت کنه.
چیزی که من متوجه شدم از این خلقت و هستی، دانایی بیشتر از جهل و نادانی باعث میشه که آدم پیشرفت نکنه(البته نه همیشه، فقط تحت شرایطی که خیلی کم هستش، اما اگر ما این نکته رو ندونیم، از پایه شروع می کنیم به کج گذاشتن آجر) حالا شاید تو ذهنتون بگید این پسره کلاً خل شده. ولی من با علت و دلیل به این نطر رسیدم.
شما یکی از بزرگترین ساخته ها یا موفقیت هایی که سراغ دارین و در نطر بگیرین، ( کشتی های غول پیکر- هوا فضا- بازیکنای فوتبال- آدم های پول دار و موفق و یا هر چیزه دیگه ای )، فکر کنین الان من بخوام که یه کشتی بسازم. اولین چیز چی میاد تو ذهنم ؟ این که خب من که علمش رو ندارم ( این دانایی هست که من میدونم علمش رو ندارم ) . پس می گم ولش کن. یا می خوام فوتبالیست حرفه ای بشم. میگم من که نمی تونم مثل مسی یا رونالدو بشم ( این هم دانایی هست که من میدونم نمی تونم مثل اونا بشم ).
اما وقتی کسی برای بار اول اومد هواپیما رو ساخت، چرا موفق شد ؟ چون دانا نبود ( از این نطر که بگه - من که می دونم نمی تونم هواپیما بسازم ) پس شروع کرد به ساختن.
تو کار های بزرگ آدم باید همیشه یک احمق باشه، و این رو به خودش نگه من که می دونم نمی تونم فلان کار رو کنم.
کسایی هستن که الان موفق شدن و دست به کار های بزرگی زدن که اگه الان ازشون بپرسین، آیا اگر برگردید به عقب با علم اینکه می دونید این کاری که انجام دادید چقدر سخت و دشوار بود، بازم حاضرید اون کار رو شروع کنید ؟ به احتمال زیاد کسانی پیدا میشن که بگن نه اصلاً، چرا؟ چون دانا شدن از سختی و غیرممکن بودن کارشون.
حالا علاوه بر امید و خلق رویا هرکسی باید یه ذره نادونی هم به خودش اضافه کنه و ترس انجام کاری رو نداشته باشه. اگه سخته پس بقیه چطور دارن انجام میدن ؟؟ چطوره که هنوز سایت هایی مثل فیس بوک و اپلیکشن تلگرام ساخته میشه ؟؟ قبل اینا مگه سایت و اپلیکشن های غول وجود نداشت ؟؟ پس چرا اینا به خودشون نگفتن بابا ما که میدونیم نمی تونیم.
امید داشتن یه بحثیه، کار رو شروع کردن یه دنیای دیگست.
به نطر من که هیچ چیزی غیر ممکن نیست. فقط کافیه آدم یه کم نادون باشه برای شروع. همین.
ایشالا روز به روز نادان تر باشید.7 پسندیدن