چطور در لینکدین یک پروفایل حرفهای داشته باشیم؟
این روزها برای خیلی از حرفهایها، لینکدین (Linkedin) ابزار موثری در شبکهسازی شغلی است. بدون شک کارفرمای آیندهتان یا کسی که تازه میخواهد با شما آشنا شود، قبل از ملاقاتتان نگاهی به پروفایلتان در لینکدین میاندازد. همچنین برای حفظ رابطه با همکارانی که با آنها رابطهی دوستی ندارید ولی میخواهید ارتباط حرفهایتان را حفظ کنید، لینکدین انتخاب مناسبی است. در این مقاله میخوانید که چطور در لینکدین یک پروفایل حرفهای داشته باشید.
اما چگونه میتوان یک پروفایل خوب در لینکدین داشت؟ اگر این راهنماییهای ساده را دنبال کنید نوشتن پروفایل را کار بسیار سادهای مییابید.
اصل مهم
لینکدین یک ابزار ارتباطی حرفهای است و با فیسبوک فرق میکند. لازم نیست مثل فیسبوک استاتوستان را مرتب عوض کنید (در واقع معمولا وقتی پروفایلتان را زود به زود بهروزرسانی میکنید این طور برداشت میشود که دنبال شغل هستید). در عوض باید خودتان را حرفهای معرفی کنید؛ یعنی یک پروفایل کامل، بدون اشتباهات دستوری و نگارشی ارائه دهید.
عکس پروفایل
دو طرز فکر اصلی در مورد به کار بردن عکس پروفایل وجود دارد.
آنها که از لینکدین در درجهی اول برای استخدام استفاده میکنند عکس تعیین نمیکنند. به طور کلی، در کشورهایی مثل آمریکا و انگلیس کسی برای رزومهی شغلی خود عکس قرار نمیدهد، چون مردم معمولا بر اساس تصویر، به صورت ناخودآگاه تبعیض قائل میشوند. با این حال در این کشورها نیمی از حسابهای لینکدین عکس دارند. این نشان میدهد که کاربرد اولیهی لینکدین استخدام نیست، بلکه روشی برای برقراری ارتباط با افرادی است که از قبل میشناسید یا برای برقراری ارتباط با شبکهی ارتباطی آنها. در این مورد داشتن عکس مهم است، چون اگر مطمئن نباشید که کسی را میشناسید یا نه، یک نگاه به عکس او، شما را مطمئن میکند.
اگر تصمیم گرفتید برای حسابتان عکس قرار دهید، عکسی را انتخاب کنید که سر تا شانههایتان در آن مشخص باشد، لبخند بر لب داشته باشید و حرفهای به نظر برسید. از آواتار و لوگو استفاده نکنید، چون نشانهی واضحی از کمبود اعتماد به نفس است.
اصل مطلب: عکستان کمک میکند دیگران شما را به یاد بیاورند. عکسی جدید و حرفهای را انتخاب کنید.
عنوان (Headline)
این بخش به منزلهی سکوی پرتاب شخصی شماست: توصیف شما از خوتان در ۱۲۰ کلمه یا کمتر. لزوما نباید شغلتان را در این بخش بنویسید، به خصوص اگر دنبال شغل دیگری میگردید.
اصل مطلب: عنوان اولین چیزی است که مردم میبینند. پس مطمئن شوید که تاثیر اولیهی درستی میگذارید.
خلاصه (Summary)
بخش خلاصه فرصتی است تا خودتان را نشان دهید. بعد از عنوان، خلاصه قسمتی از پروفایل شماست که همه آن را میخوانند و باید نشان دهد که شما چه کسی هستید و در چه زمینهای تخصص دارید. ظرفیت ۲۰۰۰ کلمه، فضای زیادی برای خلاقیت به شما میدهد.
کلیشه و بیهودهگویی را از خلاصهتان دور کنید. طوری شروع کنید که گویی میخواهید خودتان را به آشنایی که اتفاقی در یک مهمانی ملاقات کردهاید معرفی کنید. اگر در این موقعیت میگویید: «من معمار هستم.» پس نباید در پروفایلتان بنویسید: «مشاور پیشگام صنعت عمارتسازی، مشتاق ظرافت بصری و نوآوری طراحی»! سادگی و وضوح کلام را مثل محاوره حفظ کنید.
روی دستاوردهایتان تمرکز کنید و نقطهی جذابیت ویژهی خودتان را به زبانی ساده و قابل درک عرضه کنید. مثلا: «من یک معمار هستم که معتقدم ساختمانها را باید برای زندگی و استفادهی مفید ساخت. من سعی میکنم ساختمانهایی طراحی کنم که علاوه بر زیبایی، کارآمد هم باشند. این پروژه (نام پروژه) و این پروژه (نام پروژه) نمونههایی از کار من است که برگزیدهی جشنوارهی صنعتی … (نام جشنواره) شده است.»
حتما کلیدواژههایی را که مردم در گوگل جستجو میکنند به کار ببرید تا وقتی کارفرمایی به دنبال یک کاندیدا برای شغل ایدهآل شما میگردد، احتمال بیشتری داشته باشد که به شما برخورد کند.
اصل مطلب: همه خلاصهی شما را میخوانند، پس مطمئن شوید که تمام آنچه میخواهید دربارهتان بدانند را در آن گذاشتهاید. همچنین کلیدواژهها را در آن بگنجانید، ولی حواستان باشد از کلیشهها اجتناب کنید.