ادامه‌ی فصل دوم: سفارشی‌سازی رابط کاربری ویندوز 10
گسترش فضای دسکتاپ‌ها
این روزها، رایانه‌های شخصی و لپ‌تاپ‌ها از امکان استفاده از چند دستگاه نمایش‌گر پشتیبانی می‌کنند و به کاربر اجازه‌ی اضافه کردن مانیتور جهت افزایش فضای دسکتاپ را می‌دهند. این موضوع علاوه بر این که یک راه ارزان‌قیمت جهت کاربردی‌تر کردن رایانه به شمار می‌رود، موجب افزایش بهره‌وری نیز می‌گردد.
به عنوان مثال شما می‌توانید دو مانیتور به رایانه‌ی شخصی‌تان اضافه کنید و یا این که یک مانیتور را به خروجی اضافی لپ‌تاپ‌تان متصل کنید. با قرار دادن صفحات نمایش در کنار هم و فعال کردن نمایشگرهای چندگانه، شما می‌توانید به طور موثری فضای دسکتاپ را بیشتر کنید و مشاهده‌ی برنامهها و فایل‌ها باز را بر روی هر دو نمایش‌گر در یک زمان امکان‌پذیر کنید. این موضوع به شما اجازه می‌دهد تا همواره تعدادی از پنجره‌های باز را بر روی نمایش‌گر اول و تعدادی دیگر را بر روی نمایش‌گر دوم در اختیار داشته باشید.
در نتیجه علاوه بر این که ویندوز 10 از دسکتاپ‌های چندگانه پشتیبانی می‌کند، می‌توان هر یک از این دسکتاپ‌ها را بر روی نمایشگرهای چندگانه نیز گسترش داد. در واقع دسکتاپ‌ها فضای مجازی و نمایش‌گرها فضای فیزیکی را آماده‌سازی می‌کنند.
به طور معمول اگر رایانه‌ای از نمایشگرهای چندگانه پشتیبانی کند، دارای ورودی‌های چندگانه‌ی کارت گرافیک نیز خواهد بود. به عنوان مثال اگر یک رایانه‌ی شخصی دارای سه ورودی کارت گرافیک (2 ورودی دیجیتال و 1 ورودی آنالوگ) باشد از حدأقل دو مانیتور پشتیبانی خواهد کرد. یا اگر یک لپ‌تاپ دارای ورودی اضافی کارت گرافیک (دیجیتال یا آنالوگ) باشد، معمولاً از حدأقل دو مانیتور پشتیبانی خواهد کرد.
جهت اطمینان از تعداد نمایش‌گرهایی که کارت گرافیک شما پشتیبانی می‌کند می‌توانید مشخصات فنی کارت گرافیک را در وب‌سایت سازنده‌ی دستگاه مطالعه کنید. جهت پی بردن به نوع کارت گرافیک رایانه‌تان نیز می‌توانید بر روی فضای خالی از صفحهی دسکتاپ راست‌کلیک کنید و Screen Resolution را انتخاب کنید. سپس در پنجره‌ی بازشده بر روی Advanced Settings کلیک کنید. اکنون در قسمت Adapter Type، اطلاعات مربوط به شرکت سازنده و مدل کارت کارت گرافیک (همانند NVIDIA GeForce GTX 980) درج شده است.
جهت گسترش دادن فضای دسکتاپ بر روی دو مانیتور در رایانه‌ای که از نمایشگرهای چندگانه پشتیبانی می‌کند بایستی قدم‌های زیر طی شود:
- در رایانه‌ای که کاملاً خاموش است (منظور وضعیت Shut down است نه Sleep یا Hibernate) مانیتورها را به رایانه متصل کنید و سپس اقدام به روش کردن مانیتورها کنید.
- رایانه را روشن کنید و وارد ویندوز شوید. دقت کنید صفحهی ورود در یکی از مانیتورها نمایش داده می‌شود. اگر صفحهی ورود نمایش داده نشد، هر دوی مانیتورها را خاموش کنید و مجدد آن‌ها را روشن کنید. اگر مانیتور دارای دو حالت آنالوگ و دیجیتال بود، صبر کنید تا مانیتور به حالت مناسب تغییر حالت دهد و یا خودتان به طور دستی آن را تنظیم نمایید.
- بر روی فضای خالی از دسکتاپ راست‌کلیک کنید و روی Display Settings کلیک کنید تا صفحهی Display در اپلیکیشن Settings مطابق با تصویر 2-4 باز شود.
تصویر 4-2 شناسایی و مرتب‌سازی نمایش‌گرها - بر روی Detect کلیک نمایید تا شماره‌ی شناسایی هر مانیتور توسط ویندوز نمایش داده شود. در صورت استفاده از دو مانیتور، نمایش‌گرها با اعداد 1 و 2 شماره‌گذاری می‌شوند. به طور پیش‌فرض، نمایش‌گر شماره 1 همواره دارای منوی Start و همچنین Taskbar و محدود‌ه‌ی اطلاع‌رسانی خواهد بود. البته شما می‌توانید این موضوع را همان‌طور که در بخش سفارشی‌سازی Taskbar که در ادامه‌ی این فصل توضیح داده خواهد شد تغییر دهید.
- شما می‌توانید تعیین نمایید که مانیتورها به چه صورت مرتب شوند. اگر نمایش‌گر 2 در سمت چپ نمایش‌گر 1 قرار گرفته است، می‌توانید با انتخاب این نمایش‌گر توسط ماوس و کشیدن آن به سمت راست، آن را در سمت راست نمایش‌گر 1 قرار دهید. همچنین اگر نمایش‌گر 2 در سمت راست نمایش‌گر 1 قرار دارد می‌توانید آن را به سمت چپ بکشید. با کلیک بر روی Identify می‌توانید تنظیم مناسب را تأیید نمایید.
نکته: اگر نمایش‌گرها را به اشتباه شناسایی و مرتب کنید، حرکت از دسکتاپ مانیتور اول به مانیتور دوم، حالت منطقی نخواهد داشت. به عنوان مثال، اگر نمایش‌گر 2 به طور فیزیکی در سمت راست نمایش‌گر 1 قرار گرفته است، اما نمایش‌گرها در ویندوز به طور صحیح تنظیم نشده باشند، با حرکت نشان‌گر ماوس به انتهای سمت راست صفحه، دسترسی به دسکتاپ نمایش‌گر 2 امکان‌پذیر نخواهد بود و به جای آن بایستی نشان‌گر ماوس را به سمت چپ صفحه ببرید.
پس از اتصال مانیتور دوم و تنظیم صحیح آن، کار با مانیتورهای چندگانه بسیار آسان خواهد بود. هنگامی که دسکتاپ را به دو نمایش‌گر گسترش می‌دهید، تنظیمات مربوط به وضوح هر دو نمایش‌گر به طور خودکار تشخیص می‌دهد که دسکتاپ چه اندازه خواهد بود. اگر وضوح نمایش‌گر 1 برابر با 1080×1920 و وضوح نمایش‌گر 2 نیز برابر با 1080×1920 باشد، وضوح موثر برابر با 1080×3840 خواهد بود.
هنگامی که پنجره‌ها را در حالت بیشینه قرار می‌دهید، تمام صفحهی نمایش‌گر پر خواهد شد. شما می‌توانید بر روی پنجره‌ها کلیک کنید و آن‌ها را به وسیله‌ی ماوس به دسکتاپ موجود در مانیتور دیگر بکشانید. پس از این کار، می‌توانید اندازه‌ی پنجره را مناسب با کار خود تغییر دهید. در بسیاری از برنامهها، ویندوز ابعاد پنجره را به هنگام بسته شدن به خاطر می‌سپرد و هنگامی که مجدد آن‌ها را باز می‌کنید، در همان ابعاد و نمایش‌گر قبلی اقدام به باز نمودن آن‌ها می‌کند. البته این موضوع در برخی از برنامهها به دلیل نوع طراحی آن‌ها و یا عدم پشتیبانی‌شان از نمایشگرهای چندگانه صدق نمی‌کند.
هر تصویر پشت‌زمینه‌ای که بر روی صفحهی دسکتاپ استفاده کنید بر روی کلیه‌ی نمایش‌گرها نیز نمایش داده می‌شود. خواه حالت تصویر Stretch ،Fit ،Fill یا Center باشد نمونه‌ی مشابه‌ای از تصویر بر روی هر نمایش‌گر قابل مشاهده خواهد بود.
اگر مایلید که از تصاویر متفاوت بر روی هر نمایش‌گر استفاده کنید، بایستی تصویر مورد نظر در ابعاد مناسب دو مانیتور را در یک پوشه‌ی مناسب (همانند یک زیرپوشه در C:WindowsWebWallpaper) ذخیره کنید و آن را به عنوان تصویر پشت‌زمینه‌ی دسکتاپ در حالت Span یا Tile قرار دهید. به عنوان مثال اگر وضوح مانیتور اول 1080×1920 و وضوح مانیتور دوم نیز 1080×1920 است، بایستی از یک تصویر پشت‌زمینه با ابعاد 1080×3840 استفاده کنید (می‌توانید این کار را با ترکیب دو تصویر با ابعاد 1080×1920 توسط یک برنامه‌ی ویرایش تصویر نیز انجام دهید). سپس آن را یک در پوشه‌ی مناسب قرار دهید و به عنوان تصویر پشت‌زمینه در حالت Tile یا Span از آن استفاده کنید.
Screensaverها نیز به طور خودکار در نمایش‌گرها گسترش پیدا می‌کنند و نیاز به اعمال تنظیم خاصی برای آن‌ها نیست.
مرتب کردن پنجره‌ها در کنار هم با Snap
با استفاده از قابلیت Snap می‌توانید پنجره‌ها را در کنار هم مرتب کنید. نحوه‌ی کار به این صورت است:
- اگر مایلید که دو پنجره در کنار هم در دسکتاپ نمایش داده شوند، نوار بالای پنجره‌ی اول را توسط ماوس بگیرید و به انتهای سمت چپ یا راست صفحه ببرید تا خط فرضی پنجره‌ی گسترش‌یافته پدیدار شود. اکنون ماوس را رها کنید تا پنجره نیمی از صفحه را اشغال کند.
- اکنون مجدد مشابه پنجره‌ی قبلی، پنجره‌ی دوم را به سمت مخالف صفحه ببرید و رها کنید تا نیمه‌ی دوم نمایش‌گر نیز اشغال شود.
- برای بازگشت پنجره به ابعاد قبلی نیز کافی است نوار بالای پنجره را توسط ماوس بگیرید و از بالای صفحه دور کنید.
برای استفاده از این قابلیت می‌توانید از کلیدهای میان‌بر نیز استفاده کنید:
- کلید Windows+کلید جهت‌دار چپ یا راست: قرارگیری پنجره در سمت چپ یا راست صفحه و تقسیم صفحه به دو پنجره‌ی در کنار هم.
- کلید Windows+کلید جهت‌دار بالا: نمایش پنجره در حالت تمام‌صفحه.
- کلید Windows+کلید جهت‌دار پایین: خروج پنجره از حالت تمام‌صفحه و بازگشت به وضعیت قبلی.
کلیه‌ی وضعیت‌های Snap از طریق System Settings قابل کنترل و تنظیم هستند:
- بر روی دکمه‌ی Start و سپس Settings کلیک کنید.
- در محیط Settings بر روی System کلیک کنید. سپس در صفحهی System روی Multitasking کلیک کنید.
- در محیط اصلی صفحه، در زیر Snap، می‌توانید از گزینه‌های زیر برای مدیریت نحوه‌ی کار Snap استفاده کنید:
- اگر مایل به استفاده از Snap نیستید می‌توانید این قابلیت را با قرار دادن گزینه‌ی Arrange Windows Automatically بر روی Off به طور کلی غیرفعال کنید.
- اگر مایل به استفاده از Snap جهت نمایش دو پنجره در کنار هم نیستید می‌توانید این حالت را با قرار دادن گزینه‌ی When I Snap More Than One Window بر روی Off غیرفعال کنید.
- اگر مایل نیستید که پس از Snap نمودن یک پنجره، پنجره‌ی بعدی که می‌توانید آن را Snap نمایید به شما نمایش داده شود، می‌توانید این حالت را با قرار دادن گزینه‌ی When I Snap A Window, Show بر روی Off غیرفعال کنید.
در جلسه‌ی بعدی مدرسه‌ی ویندوز 10 ترفندستان در ادامه‌ی مباحث فصل دوم، به بررسی نحوه‌ی سفارشی‌سازی منوی Start خواهیم پرداخت.
